Silopi'nin Şehitharuboy Mahallesi 47'nci Cadde 839'uncu Sokak'ta oturan Acer ailesinin çocukları Elif (9), Ersin (11), Viyan (18), Vahide (25) doğumlarında hiçbir anormallik yokken, Elif ve Ersin 1 yaşından sonra, Viyan 2 yaşında, Vahide ise 8 yaşından sonra fiziksel engelli durumuna düştü. İlerleyen aşamalarında konuşma yetilerini yitiren çocuklar büyüdükçe yürüyemez hale gelip tekerlekli sandalyeye mahkum oldular ve bir süre sonra da yatağa düştüler. Çocuklarını Ankara ve Adana'daki çeşitli hastanelere götüren baba Agit Acer, doktorların engelli fizik tedavi uygulaması gerektiğini söylediğini ifade ederek, "Silopi'de fizik tedavi imkanlarının bulunmaması çocuklarının tedavisini engellediği gibi daha da kötüleşmelerine neden oluyor. Çocuklarımın fizik tedavi uygulaması ile yürüme ve konuşma kabiliyetlerinin tekrar geri kazanılması için fizik tedavilerinin aksatılmadan yapılması gerekiyor. Ancak çocukların sevkleri ve gittikleri yerde uzun süre kalacak olmaları bizi zorluyor" dedi.
'HASTALIKLARINI BİLMİYORUZ''
Baba Acer, engelli çocuklar için verilen bakıcı parasıyla bazı imkanlarını karşıladıklarını, maddi imkansızlık nedeniyle çocuklarının her geçen gün biraz daha fiziksel fonksiyonlarını yitirmesini çaresizlikle izlediklerini söyledi. Çocuklarının hastalığınının ne olduğunu da bilmediklerini söyleyen anne Delile Acer, "Nereye götürdüysek fizik tedavi dediler. Film ve emardan bir şey çıkmadı. Tedavi de burada yetersiz. En büyük çocuğum Vahide 8 yaşına kadar yürüyordu. Diğerleri 1 yaşına kadar hiçbir şeyleri yoktu. Anne karnındayken doktorlar hiçbir şeyi yok dediler. 1 yaşından sonra çocukları Adana'da doktora götürdük hastalığı ile ilgili bi rşey demedi. Ancak, fizik tedavi yapılmasını istedi. Bir şeyi yok bu çocuklar mutlaka yürür dediler. Yemeklerini banyolarını hepsini ben yaptırıyorum. Yemekleri çiğnemiyorlar. Önce konuşuyorlardı. Ersin anne baba diyor diğerleri hiç konuşmuyor. Günden güne kötüye gidiyorlar. Çocuklarım yürüsün başka bir şey istemiyorum" dedi.
Kaynak: Diyarbakır Söz