DİYARBAKIR - Diyarbakır’da yaşayan 4 yaşındaki Süleyman Yılmaz'ın işitme cihazı kayboldu. Bir anda sessizliğe bürünen Süleyman'ın annesi Ceylan Yılmaz, oğlunun sessizliğine ses olunmasını isteyerek, "Lütfen sesimizi duyun, oğlumun bana anne demesine hasretim" dedi.
Merkez Bağlar ilçesi Fatih Mahallesi'nde yaşayan yürüme engelli 30 yaşındaki Ceylan Yılmaz 4 yıl önce oğlu Süleyman’ı kucağına aldı. Eşi, kızı ve oğlu ile kendi engelini unutan Yılmaz’ın 4 yaşındaki oğlu Süleyman, geçtiğimiz yıl geçirdiği ateşli hastalık nedeni ile dünyası karardı. Oğlunun gizli havale geçirdiğinden haberi olmayan Yılmaz, 1 ay sonra çocuğu Süleyman’ın sesleri işitmediğini fark etti. Hayırseverler, maddi imkanları olmayan ailenin yardım çığlığına cevap verdi. Araya giren yetkililer ile hayırseverler, küçük Süleyman'ın ameliyat olmasına ve işitme cihazının takılmasına yardımcı oldu.
Bir hafta önce ablası ile birlikte markete giden Süleyman, dışarıda işitme cihazını kaybetti. Oğlunun işitme cihazının takılı olmadığını gören anne Ceylan Yılmaz, sürünerek dışarı çıkıp işitme cihazını aramaya başladı. Gittiği yerleri didik didik eden acılı anne, oğlunun tek ses kaynağı olan işitme cihazını bulamadan gözyaşları içerisinde evine geri döndü. Oğlunun tekrar sessizliğe gömüldüğünü belirten Ceylan Yılmaz, yetkililerin kendilerine yardım etmesini istedi.
Yürüme engelli anne sürünerek cihazı aradı
Süleyman'ın 3 yaşındayken havale geçirdiğini şuan 4 yaşına bastığını kaydeden Ceylan Yılmaz, oğlunun gizli havale geçirdiği için işitme kaybına uğradığını belirtti. Anne Yılmaz, "Ateşini evde düşürdüm. Ama biz bir ay sonra fark ettik. Sesleniyorum bakmıyor, sese tepkisi yok. Fark ettiğimizde hastaneye götürdük. Bera testi çekildi. Orada yüzde 90 işitme kaybına uğradığı çıktı. Elazığ’da ameliyat ettik. Şuan cihazın bir parçası beyninde. Allah razı olsun hayırseverlerden. Herkes bütçelerine göre yardım etmişti. Biz o zaman ameliyatını yaptırdık. Üsteki cihaz olmasa duymuyor. O cihazla duyup konuşuyor. O cihazı da bir kaç gün önce kızımı ekmek almaya gönderdim. Oğlumda arkasından ağlayınca onunda kızımla gönderdim. Park için ağlamış kızım da onu götürünce kızım dondurmaya almaya gidiyor. O andan cihaz kayıp mı oldu, o mu çekip attı bilmiyorum. Kızım eve geldiğinde baktım cihazı yok. Eşimde evde değildi, sürüklenerek merdivenlerden kendim inmek zorunda kaldım. O an gittim oradaki bütün esnaflara sordum, kimse görmemiş, görmediklerini söylediler. 3-4 gün oğluma cihaz takamıyorum. Takmadığım içinde okula götürüyorum hocalar diyor, 'O cihaz olmadan duymuyor.' Duymadığı zamanda oğlum konuşamıyor. Ben sadece cihazın alınmasını istiyorum. Başka ben hiç bir şey istemiyorum. Oğlumun konuşması, duyması söz konusu. O yüzden buradan hayırseverler olsun, Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı'na Sağlık Bakanlığına sesleniyorum, lütfen sesimizi duyun. Oğlumun bana anne demesine hasretim. Benim oğlum konuşsun, duysun. Oğlum şuan hiç bir şey bilmiyor. Bir su bile isteyemiyor. Ne anne diyor, ne abla diyor, ne baba diyor. Hiç bir şey diyemiyor” dedi.
Kaynak: Diyarbakır Söz
